Pierwsza suczka hodowlana – Nona

To był piękny czas z niezastąpioną Noneczką. Będziemy tęsknić i nie zapomnimy. 

Jest matką pięciu miotów, a z nami zostały jej dzieci – Banjo, Lamia i Ever.

Dla pamięci zostawiamy tu opis naszej kochanej Nony od której wszystko się zaczęło:

„Nona jest miksem. Ciężko jej było uzyskać oceny doskonałe na wystawach, bo ciągle słyszałam, że ma krótką sierść. A smoothem nie jest. Jest pewną siebie, mocną suką. Ludźmi interesowała się tylko jak była szczeniakiem a psy omija i nie zwraca na nie uwagi. Nie wchodzi w konflikty, bo ma poczucie własnej wartości. Do pracy jest chętna o każdej porze dnia i nocy, ale jak trzeba odpoczywać to śpi. Nigdy nie ganiała samochodów, rowerów, biegaczy czy własnego cienia. Lubi jeździć samochodem, na szczęście. Trochę razem pojeździłyśmy. Od Bałtyku do Wiednia. I nigdy nie było problemu, aby została sama w obcym miejscu. Aport ma cudowny. Od szczeniaka wpychała piłkę do ręki. No cóż, i tak jej zostało. Biegała kiedyś agility. Uwielbiała to, a jej ekscytację słyszeli wszyscy. Pięknie łapie frisbee, chociaż nie robi tego za często. Natomiast umiejętności skokowe czasami wykorzystuje do polizania kogoś wysokiego po twarzy. Kogoś kogo kocha. Łatwo ją zmotywować , bo bardzo lubi jeść. Ale najbardziej zmotywowana jest przy owcach.  Nie boi się ich tupania i długich spojrzeń. Jak trzeba to potrafi wskoczyć im na głowę. Nona ma jeden minus. Boi się fajerwerków. Na szczęście do tej pory nie przekazała tego strachu żadnemu swojemu dziecku. Natomiast u weterynarzy stoi jak trusia i pozwala zrobić sobie wszystko. I to akurat przekazała swoim dzieciom.”